Ci, którzy mnie znają, doskonale wiedzą, że grzyby do domu przynoszę z lasu :). Jednak od dawna myślałem o hodowli grzybów w warunkach domowych (w formie eksperymentu). Z powodu braku czasu i warunków nigdy nie udało się założyć własnej hodowli, ale w końcu nadszedł ten dzień. Na chwilę obecną nie stanowi to już większego wyzwania, ani dużej ilości czasu, poniesionych kosztów, czy przestrzeni w domu. Gotowe podłoże wraz z instrukcją hodowli możemy kupić na portalach aukcyjnych, lub sklepach internetowych np. tutaj: smakinaboczniaki.pl . Zdecydowałem, że boczniak cytrynowy zagości w moim domu. Chciałem mieć porównanie z dobrze mi znanym boczniakiem ostrygowatym.
Pochodzenie i cechy boczniaka cytrynowego.
Boczniak cytrynowy pochodzi z Azjii, a w naszym rejonie geograficznym raczej niespotykany. Rośnie na drzewach liściastych podobnie jak boczniak ostrygowaty. Cechy szczególne boczniaka cytrynowego pokrywają się w dużym stopniu z cechami boczniaka ostrygowatego (poza kolorem, smakiem i rozmiarami). Boczniak cytrynowy rośnie w klastrach (kępach) po kilkadziesiąt owocników ułożonych dachówkowato. Średnica kapeluszy do 12cm. Wierzch kapelusza przybiera barwę blado-żółtą do intensywnie żółtej. Trzon i blaszki są białe. Blaszki zbiegają na trzon, co jest cechą charakterystyczną boczniaków.
Smak i zapach jest określany jako grzybowy z nutą owocową, ale zapewne każdy wyczuje co innego. Często doznania zapachowo smakowe to kwestia indywidualna, szczególnie w przypadku, kiedy smak i zapach grzyba są delikatne. Miąższ jest biały w przekroju i moim zdaniem mniej mięsisty i mniej elastyczny niż u boczniaka ostrygowatego. Miąższ jest kruchy, ale może to mieć też związek z częstotliwością spryskiwania podłoża wodą w czasie hodowli. Zapewnienie odpowiedniej wilgotności podłoża i wilgotności powietrza w pomieszczeniu zagwarantuje nam udane zbiory i dobrą jakość grzybów.
Hodowla i wnioski z hodowli boczniaka cytrynowego.
Hodowla na gotowym podłożu nie stanowi problemu, ponieważ dostajemy dokładną instrukcję postępowania. Wystarczy zapewnić odpowiednią temperaturę i wilgotność zgodnie z wytycznymi. Od momentu rozcięcia paczki do momentu zbioru trwało to około 2 tygodnie (w moim przypadku). Po pierwszym tygodniu pojawiły się pierwsze zalążki, a po drugim tygodniu grzyby zostały skonsumowane. W skrajnych przypadkach wszystko może się potoczyć krócej, lub dłużej niż u mnie. Wszystko zależy od warunków jakie zapewnicie podczas hodowli.
Boczniaki rosły bardzo szybko i cieszyły oko. Najlepiej jest zjeść boczniaki kiedy są jeszcze młode i soczyste, czyli przed pierwszym wysypem zarodników. Wtedy też będą miały najwięcej wartości. Nie czekamy aż brzeg kapelusza zacznie wyraźnie pękać. Większe rozmiary kapelusza nie świadczą o tym, że grzyb będzie lepszy. Starszy owocnik będzie bardziej kruchy, a trzon bardziej łykowaty. Trzeba się liczyć z tym, że w miejscu hodowli będziemy mieli do czynienia z wysypem zarodników. Zarodniki potrafią pokryć sporą powierzchnię w swoim otoczeniu. Będą też krążyły w powietrzu, wiec uwaga alergicy. Normalnie w powietrzu zawsze znajdują się zarodniki grzybów i pleśni, ale nie w takim stężeniu jak w pomieszczeniu, w którym grzyby wysypują zarodniki.
Przepis na boczniaka cytrynowego.
Popularność grzybów w kuchni wzrasta z biegiem lat. Boczniaki z różnych gatunków są cenione ze względu na walory smakowe i właściwości lecznicze. Kuchnia wschodnia oraz ich medycyna od dawna korzysta z właściwości grzybów. Warto przyjąć w życiu filozofię traktowania żywności również jako lekarstwa na choroby cywilizacyjne, które dotykają coraz więcej ludzi.
W kuchni domowej i leśnej grzyby łączę najczęściej z warzywami, mięsem oraz dzikimi roślinami jadalnymi. Nie bójcie się eksperymentować i łączcie róże składnik. Stosujcie nawet zaskakujące i nieoczywiste połączenia. Ogranicza Was tylko fantazja i dobry smak. Poniżej jedna z moich propozycji przygotowania boczniaków.
Składniki: boczniaki, cebula, papryczka chili, papryka słodka, batat (dynia lub marchew też się sprawdzi), ząbek czosnku, sól i pieprz, sos sojowy lub odrobina octu jabłkowego, tłuszcz do smażenia (smalec, oliwa, masło klarowane).
Mniejsze kapelusze boczniaka zostawiamy w całości, a większe kroimy na pół lub więcej części. Nie robimy z nich sieczki. Jeżeli trzony są łykowate możemy możemy je odrzucić lub drobno posiekać. Warzywa kroimy według uznania, ale zachowując zasadę, że bardziej twarde warzywa kroimy drobniej niż miękkie.
Na rozgrzany tłuszcz wrzucam najpierw grzyby jeżeli były bardziej dojrzałe (5 minut później dorzucam warzywa), a młodsze, delikatniejsze można wrzucić razem z warzywami. Po około 10 minutach smażenia na średnim ogniu dodaję łyżkę sosu sojowego lub octu jabłkowego. Po kolejnych 5 minutach smażenia sprawdzam czy potrawa jest wystarczająco słona i czy wszystkie składniki zmiękły odpowiednio. Nie dopuszczam do stanu, w którym któryś składnik zaczyna się rozpływać. Pod koniec doprawiam pieprzem do smaku, chociaż pół papryczki chili na osobę wystarczająco zaostrzy potrawę. Możecie w trakcie gotowania użyć gotowych przypraw do kuchni orientalnej. Ja ich nie stosuję bo nie lubię dużych ilości suszonego imbiru w nich zawartego. Potrawę można podać np. z ryżem lub makaronem i posypać siekaną zieleniną wedle uznania (bazylia, pietruszka, kolendra).
Mam nadzieję, że zachęciłem Was tym wpisem do eksperymentów z hodowlą grzybów w domu oraz do eksperymentów w kuchni. Życzę udanych zbiorów i smacznego!
Views: 385